Heb jij iedere dag (te)veel te doen in beperkte tijd?

Als secretaresse of managementondersteuner krijg je van alle kanten werk aangeleverd. Continue wordt er iets aan je gevraagd. Tenslotte ben je ook de spil van de organisatie en natuurlijk ben je ook graag behulpzaam. Je hebt niet voor niets gekozen voor een ondersteunende functie. Waarschijnlijk ben je ook een ‘helper’. Wat een mooie eigenschap is, maar tegelijkertijd ook een valkuil kan zijn. Want het helpen van anderen vind je geen probleem, maar zelf hulp vragen is iets waar je wel moeite mee hebt. Ook als het je allemaal een beetje boven het hoofd groeit, ben je niet geneigd om hulp te vragen. Sterker nog, je zet liever een tandje bij en neemt steeds meer werk mee naar huis. Je gaat tenslotte toch niet toegeven dat je het niet aankan? Dus laat je niet merken dat je (te)veel te doen hebt in beperkte tijd en ga je zeker geen hulp vragen. 

De grootste fout: structureel meer werken

De grootste fout die we maken als we ervaren dat we (te)veel te doen hebben in (te) beperkte tijd, is structureel werk mee naar huis nemen. Maar toch is dit juist wat we doen. We nemen liever werk mee naar huis of gaan extra uren werken ondanks dat we bewust gekozen hebben voor een parttime baan, dan dat we hulp vragen. 

We hopen dat het vanzelf oplost en er een rustigere periode gaat komen. Nog even volhouden, zeggen we tegen onszelf, want binnenkort breekt de vakantieperiode aan. Alleen in plaats van minder werk, krijgen we er juist meer werk bij want onze collega’s gaan met vakantie. Maar we verleggen onze grenzen en gaan gewoon verder. Niet stilstaan, maar gewoon doorgaan.

Totdat…

  • je steeds aan het einde van de dag doodmoe bent en totaal geen energie meer hebt
  • je hoofd vol zit en je je continue opgejaagd voelt
  • je moeite hebt met je werk los te laten en je ’s nachts wakker ligt van het piekeren
  • je merkt dat je nog maar weinig plezier beleeft aan je werk

Weet dat als wij geen hulp vragen aan onze collega’s, zij ook geen hulp kunnen vragen aan ons. Ze zien ons gestrest aan het werk. We zijn druk en komen gehaast over. We hebben het ook druk…

Het bespreekbaar maken

Wat als we hierover in gesprek zouden gaan? Als we dit bespreekbaar zouden maken? Als we eens open en eerlijk zouden aangeven dat we (te)veel op ons bordje hebben. Maar dat we ons werk niet willen doorschuiven naar onze collega’s omdat die het ook zichtbaar druk hebben. Als we hierover nu eens het gesprek met elkaar zouden aangaan. Het zal je verrassen waar je collega’s dan mee gaan komen. Misschien herkennen ze dit en vinden zij het ook moeilijk om hulp te vragen. Of misschien ervaren zij dit zelf niet, maar geven ze aan dat zij wel iets van je over kunnen nemen. 

Vaak denken we al te weten hoe anderen gaan reageren. We vullen het al zelf in. Maar we kunnen er ook voor kiezen om met elkaar het gesprek aan te gaan. We kunnen kijken naar waar we goed in zijn en van welke taken/werkzaamheden we energie krijgen en welke ons energie kosten. We kunnen kijken naar welke projecten we samen met iemand kunnen doen, als je bijvoorbeeld een groot project nu alleen moet ondersteunen. 

Vergeet niet dat ook anderen het vaak fijn vinden om te kunnen helpen. Dus wie zegt dat ze jou niet willen/kunnen helpen?

Neem initiatief!

Dus neem het initiatief en ga dit onderwerp bespreekbaar maken op je werk. Misschien ervaar jij zelf niet zo zeer dat je (te)veel werk op je bordje hebt, maar zie je een collega hiermee worstelen. Help elkaar. Je hoeft het allemaal niet alleen te doen. 

Wat is jouw excuus?

Laat een reactie achter